Ostatni egzamin gimnazjalny w historii

Gimnazjaliści z Siołkowej napisali ostatnie egzaminy gimnazjalne w historii.

Historia gimnazjum w Polsce (źródło: wikipedia.pl)

W dwudziestoleciu międzywojennym w systemie oświaty funkcjonowały ośmioklasowe gimnazja, do których uczęszczali uczniowie w wieku od 10 do 18 lat. Ustawa Sejmu II RP z dnia 11 marca 1932 roku wprowadzała od 1932 roku nową strukturę systemu oświaty. Zniosła ona dwie pierwsze klasy dotychczasowego gimnazjum, klasy od III do VI stały się klasami nowego czteroklasowego gimnazjum, a klasy VII i VIII klasami dwuletniego liceum ogólnokształcącego. Warunkiem przyjęcia do klasy pierwszej czteroletniego gimnazjum było ukończenie 12. roku życia oraz wykazanie się wykształceniem, objętym programem sześciu klas szkoły powszechnej trzeciego stopnia. Nauka w gimnazjum kończyła się świadectwem ukończenia gimnazjum nazywanym potocznie małą maturą. Funkcjonowanie gimnazjów zostało przerwane przez drugą wojnę światową. Gimnazja zostały zniesione w 1948 roku.

Gimnazja w polskim systemie oświaty pojawiły się ponownie 1 września 1999 roku. Od tego roku gimnazjum to drugi, obowiązkowy poziom kształcenia w Polsce. Uczęszcza do niego młodzież w wieku 13-16 lat, która ukończyła sześcioletnią szkołę podstawową. Pierwszym rocznikiem, który chodził do gimnazjum, był rocznik 1986.

Nauka w gimnazjum trwa 3 lata i kończy się ogólnopolskim egzaminem, od którego wyników w dużej mierze zależy wybór kolejnej szkoły. System ten jest krytykowany ze względu na obniżenie poziomu edukacji i ukierunkowanie jej wyłącznie na mechaniczne przyswajanie wiedzy potrzebnej do zdania testów. Pozytywne oceny opierane są na wynikach badania wykonanego przez PISA, wg którego wyniki uczniów opuszczających polskie gimnazja są we wszystkich zakresach wyższe od średniej krajów OECD.